 |
| Slave : สิ่งที่ข้าสูญเสีย มันไม่ใช่แค่ความรัก หรือคนรัก แต่ข้าสูญเสียนายผู้เป็นเจ้าชีวิตข้า คำสั่งของท่าน คือ ให้ข้านั้นตกเป็นของๆท่าน แต่วันนี้ ในเมื่อท่านถอดบวงคล้องคอข้าออก ข้าก็จะเป็นนายตัวเอง ดั่งเมื่อนานแสนนาน... ...แต่มันช่างยากลำบากนัก เพราะข้าหามสัมผัสไม่ได้ถึงลมหายใจที่เป็นของตัวข้าแล้วไม่ |
11.19.2554
価値のない－に
価値のない－いち
 |
Master : จุดจบของสิ่งไร้ค่า... ก็แค่ของไร้ค่า ไม่มีค่า ชำรุดเสียหาย เป็นของที่ทั้งจิตใจชำรุด ร่างกายชำรุด ทุกๆอย่างก็ชำรุด ไม่มีค่าเลยแม้แต่จะแยแส ปลอบโยน หรืออ่อนโยน ตัวเธอน่ะ คิดอะไรอยู่ ของชำรุดอย่างเธอกำลังคิดอะไร ของไร้ค่าอย่างเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกำลังคิดอะไร ทำอะไร รู้สึกอะไร เธอ... เธอน่ะ... ...ก็แค่ของที่ฉันไร้ความรู้สึกด้วยไปแล้ว ของไร้ค่าเช่นเธอ ไม่มีสิทธิ์มาถามหาถึงสิ่งที่ฉันไม่รู้สึกแล้ว Slave : ยามที่ท่านชอบทอดทิ้งข้า ยามที่ท่านปล่อยให้ข้าเป็นอิสระ ข้าจะทำเยี่ยงใดได้เล่า นอกจากหยุดนิ่งรอรับความเจ็บปวดสุดท้ายจากท่าน ช่างเป็นความเจ็บปวดอันแสนขมขื่นนัก... ...และข้าก็ไม่ได้โปรดปรานมันนักเลยแม้แต่น้อย |
チエ－ン－に
 |
หากอยากมัดเธอไว้กับโซ่ตรวน สิ่งสวยงามใครๆก็อยากเก็บไว แล้วหากฉันอยากได้ อยากผูกเธอไว้กับโซ่ตรวน อยากขังเอาไว้ เธอไม่ต้องทำอะไรก็ได้... หูของเธอมีไว้ฟังเสียง แต่สิ่งที่ฉันบอกไปก็เกินพอ เธอน่ะ... มีสิทธิ์เป็นสิ่งของๆฉันก็พ หูของเธอน่ะ... ไม่จำเป็นต้องไปฟังสิ่งไร้ส แค่'รัก'ฉันจนขัดอะไรไม่ได้ ไม่ต้องแคร์หรอก... สายตาน่ารังเกียจแบบนั้นน่ะ ตาของเธอน่ะ... มันมีไว้มองฉันแค่คนเดียวก็ |
チエ－ン－いち
 |
ทำไมคนเรา... ...หรือสิ่งใดที่เกิดมามีจิ แม้จะตัดให้ขาดอย่างไร ก็ไม่ขาด ยิ่งนานวันมีสิ่งต่างๆมาผูก แล้วซักวัน... ...ในสิ่งที่เรายึดติดนั้น จะล่ามเราเอาไว้จนแน่น แม้พยายามเท่าใดก็ไม่หลุดออ ...(รึเปล่านะ) |
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)